Chciałbym, by mój świat był piękny i bezpieczny.
Chciałbym być otoczony miłością i już nigdy, przenigdy nie wrócić do kojca…
Chciałbym, lecz kończy się tylko na marzeniach…

Mam na imię Piotruś. Jestem malutkim, 3 letnim pieskiem z ogromnym urokiem osobistym. Ale nawet on nie uchronił mnie przed schroniskiem.

Jak czuję się w schronisku?
Strasznie…
Bardzo się boję. Odżywam na długich, spokojnych spacerkach, a gdy jestem odnoszony do kojca, sztywnieję i zamieram z przerażenia. Szukam wsparcia u ludzi i innych piesków. Dodają mi otuchy i pewności siebie.
Jestem łagodną, delikatną ciapką, która potrzebuje zrozumienia, dobra i miłości. Nie ma we mnie cienia agresji – gdy kogoś poznam, przytulam się, sam przychodzę po dawkę głaskania, wchodzę na kolanka i pozwalam się zabrać na ręce.
Potrafię chodzić na smyczy, wychodzi mi to coraz lepiej – coraz rzadziej chcę ukrywać się w trawie. Coraz bardziej ciekawi i fascynuje mnie moje otoczenie. Uwielbiam spokojne spacery na łonie natury, w ciszy i spokoju. 🙂
Niestraszne mi łąki i wszelkie zarośla – przedzieram się przez nie niczym prawdziwy Rambo.
Jestem umiarkowanie aktywny – ani ze mnie flegmatyk, ani wulkan energii.
Akceptuję inne pieski.

Jakiego domu szukam?
Takiego z dobrymi, kochającymi i odpowiedzialnymi ludźmi – na zawsze.
Takiego, w którym człowiek zrozumie mnie i są mi czas.
Takiego, w którym będę mógł pokochać całym serduszkiem.