Na początku trochę się bałem obroży, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Teraz już wiem, że obroża i smycz = wyjście z kojca na spacerek. A to jest bardzo miłe gdy można opuścić schroniskową betonową przestrzeń. Na spacerkach też się jeszcze trochę boję, ale powoli do przodu i będzie coraz lepiej.

Czy mógłbym zamieszkać z Tobą? Chciałbym, żeby ktoś został moją rodziną na zawsze. Nauczył mnie nowych rzeczy i tego, że nie trzeba się bać – w związku z tym szukam spokojnego domu (lub mieszkania oczywiście) bez malutkich dzieci.

Na spacery zapoznawcze umawiamy się po uprzednim kontakcie telefonicznym oraz po wypełnieniu ankiety przedadopcyjnej, którą nasi wolontariusze wysyłają na maila.