Cześć, na imię mi Bunia.
Jestem nieśmiałą, niedużą damą w dojrzałym wieku która bardzo chciałaby poznać co to domowa miłość i ciepło. Podobno mam ok 7-8 lat.
W schronisku siedzę już tak długo, że nie pamiętam czy tak naprawdę kiedykolwiek miałam prawdziwy dom.
Nazywają mnie schroniskową weteranką – ciocie mówią że to dlatego, że jestem jednym z tych psiaków, które za schroniskowymi kratami tkwią najdłużej a ja zupełnie nie rozumiem dlaczego.
Jestem przecież delikatną i bardzo łagodną sunią. Tutaj w schronisku przekonałam się, że człowiek może być dobry i choć nadal bywam ostrożna to już się go tak nie boję.
Chętnie wychodzę na spacerki- wszyscy mnie chwalą, że jestem na nich bardzo grzeczna. Pozwalam się też pogłaskać, wziąć na ręce, nie ma we mnie ani grama agresji. Lubię towarzystwo innych psiaków, dobrze się z nimi dogaduję.
Marzę o własnym domu i tak bardzo boję się, że to marzenie nigdy się nie spełni. Nie potrzebuję dużo ruchu ani uwagi, ale bardzo potrzebuję swojego własnego, spokojnego kącika. Tak bardzo chciałabym zamieszkać w przyjaznym miejscu z dala od schroniskowego zgiełku i hałasu. Byłabym Twoją najwierniejszą przyjaciółką, pokochałabym Cię całym swoim psim sercem, stałbyś się dla mnie całym światem.
Tylko mnie tutaj nie zostawiaj…

Na spacery zapoznawcze umawiamy się po uprzednim kontakcie telefonicznym oraz po wypełnieniu ankiety przedadopcyjnej, którą nasi wolontariusze wysyłają na maila.