Przyjechałem do schroniska z moim rodzeństwem, bardzo, bardzo się baliśmy.
To tutaj powolutku odkryliśmy, że człowiek może być fajny…to tutaj zaczęliśmy ufać. Moi bracia i siostrzyczka mają nowe domy – czas, żeby szczęście uśmiechnęło się również do mnie.

Jaki jestem?
Musisz wiedzieć, że dopiero uczę się nie bać, walczę ze swoim lękiem. Ciocia wolontariuszka uczy mnie, że nic mi nie grozi, że świat może być ciekawy. Czuję się już na tyle bezpiecznie, że węszę na spacerkach i tuptam na smyczy małymi kroczkami. Czasami nadal mam ochotę się schować, ale każdy spacer przynosi ogromne postępy. Pozwalam na dotyk, lubię głaskanie, można mnie nosić na rękach.
Delikatnie biorę jedzenie z rąk.

Akceptuję inne pieski, dużo je obserwuję i uczę się od nich.
Jeżeli w potencjalnym nowym domu jest już psiak, musielibyśmy się poznać na spacerku równoległym. Poszukuję domu bez młodszych dzieci (natomiast jak najbardziej mogę zamieszkać z nastolatkami). Musiałbym mieszkać w spokojniejszej okolicy, centrum dużego miasta odpada. Potrzebuję odpowiedzialnego, empatycznego, cierpliwego opiekuna. Pokocham Cię całym serduszkiem, ale Ty również musisz bardzo mnie kochać i dać mi czas.

Na spacery zapoznawcze umawiamy się po uprzednim kontakcie telefonicznym oraz po wypełnieniu ankiety przedadopcyjnej, którą nasi wolontariusze wysyłają na maila.