Józio jest spokojny. Do kojca wchodzi machinalnie, jakby nie wiedział, że może istnieć inne życie. On po prostu egzystuje.

Jedynym przebłyskiem radości była chwila zapięcia na spacer – skakał i zaczepnie, delikatnie trąca łepkiem.

Mimo spokoju Józio jest psem silnym. Wychodząc na spacerek ciągnie. Bardzo skupia się na otoczeniu, węszenie uspokaja go i relaksuje.

Gdy kogoś zna, podąża za tą osobą, przychodzi na zawołanie. Ale trzeba go z tej apatii wyciągnąć. Musi mieć jakiegoś swojego ,,Anioła Stróża”. Kogoś, kto nada jego życiu sens.

Pozwala zrobić ze sobą wszystko – wyczesałam go całego i nie usłyszałam słowa skargi.

Pozwala się miziać i chętnie się do tego miziania nastawia.

To łagodny, opanowany, stateczny Pan, któremu należy się wreszcie godne, spokojne życie.

Nie przepada za innymi psami.